kitap okurken cümlelerin altını çizmek

normalde pek hoşlanmadığım olay. hem tertemiz kalmasını sevdiğimden hem de benden sonra kardeşlerim de okumak isteyebileceğinden dolayı. ama öyle bir kitap okudum ki fikrim değişti. belki öyle abartılacak bir kitap değil kimilerine göre lakin beni fazlasıyla etkiledi ve bilinçlendirdi. her satırını çizmek istedim.

çizerken korkar insan biraz. şimdi biri görürse beni çözmesin, tüm derdimi tasamı bilmesin düşüncesinden kurtulamaz.

bazı cümleler insanı öyle bir yerden yakalıyor ki, bırak altını çizmeyi altın harflerle heryere yazasın geliyor. kitabı yıpratmadan düzgün bir şekilde çizilmesinde sıkıntı yok bence.

kitabın tamamını değil havalı sadece tirad vb kısımlarını dikkatle okuyan kişi eylemi

bi kitabı en az birkaç defa okuyorum. ve her defasında çizdiğim o cümleleri görünce o an ki ruh halime düşünceme duyguma geri dönüyorum. güzel bi etki bırakıyor bende

bu yüzden kitaplarımı ödün vermem kimseye. sanki o çizdiğim satırlatı okudukça iç dünyamı keşfedecekmiş gibi gelir bana.

ya çok özeniyorum ama kıyamıyorum

yerinde ve güzel yapılırsa kötü olmayan eylem. etkisinin derin olduğu cümleleri düzgünce çizerim. çizdiğim kitapları da biri okurken çok huzursuz oluyorum. sanki biri benliğimdeki açık kapıyı bulmuş ve içeri dalmış gibi.

çizebilene helal olsun. ben kitaplarıma kıyamam hepsi benim bebeklerim. alacağım kitabın hasarı var mı diye kaç dakika etrafına bakıyorum bir gün kitaplarımdan birine bir şey oldu diye deliricem. hem zaten çizmeye kalksam düzgün çizeyim derken elim kayar yamuk çizerim.

yazmayı pek beceren birisi değilim yazmak yerine bazen bir kitap alır kime bir şeyler demek istiyorsam o kişiye söylemek istediklerimi bulur altlarını çizerim, yanına da eklemek istediğim bir şeyler olursa eklerim birkaç cümleyle. aldığım kitabı o kişi için okumuş olurum kısmen. böyle birkaç kitabım var altı çizili cümlelerin olduğu, yanında küçük cümlelerin yer aldığı bu kitapları o kişilere vermeyi düşünüyorum hediye olarak.

sen cümleleri bile çiziyorsun gün gelir beni de karalarsın ayrılalım necati

ders çalışır gibi hepsini çizmiyorsunuz ya sakin olun asdfgafsfks

şahsım olarak yapmam ama sahaflardan alınan kitapların altı çizili bölümlerini okumak kadar da harika bir şey olduğunu görmedim henüz.

bence bu eylem hediye edilecek bir kitap için yapılmalı. hediye edilecek olan kişiye, bu kitabı okudum. bu bu cümlelerde sen varsın. bu bu cümlelerde seni gördüm. bu bu cümleler seni daha iyi biri yapabilir. şeklinde mesaj verilebilir. yani çifte hediye gibi, senin için aldım, seni düşünerek okudum, senin için bulduğum cümleler bunlar. gayet romantik.

ben asla kıyamıyorum.çok beğenmediğim bir kitabın bile altını çizmem.kitapta bir iz görmek istiyorsam bu ancak çok okumaktan oluşan yıpranma olur.eğer beğendiğim alıntılar varsa ayrı bir deftere yazarım bence daha sağlıklı.

o çizdiklerimiz bizi anlatır kendimizi işte o çizdiğimiz yerlerde buluruz

bence kitapların altı çizilmez hem kitabı eskitmeyin hem de gerçekten o kitabı okuyorsanız o cümleler beyninize bir darbe etkisi yapacaktır zaten

benim yapmadığım eylem. daha doğrusu hiç alışmadığım eylem. ufak yaşlardan beri okuma alışkanlığım var ve hep kitabı temiz tutmam gerektiği aşılandı. okudaki kitaplar olsun kütüphaneden aldığım kitaplar olsun. hal böyle olunca ben kendi aldığım kitaplarında altını çizmemeye başladım. bu alışkanlıkda böyle devam etti. şimdi niyetlensem bile okurken kendimi kaptırıp çizmeyi unutuyorum. ve kitap okurken yanıma kalem almak hiç aklıma gelmiyor. eğer bir cümleyi çok beğendiysem telefonuma kaydederim ordan da defterime geçiririm.

kitaptaki kimi cümlelerin altını çizmek işte tam burası bir zamanlar çok acıdı demek. kelimelere dökemediğin her şey için yazarı bir kez daha sevmek, ben buyum demenin de bir başka halidir işte. yapamadığımda eksiklik hissederim. en son (bkz: karamazov kardeşler) okurken ödünç olduğu için çizemedim sanki bütün güzelliği kaçırmışım gibi geliyor, aynı satırlara yıllar sonra denk gelemeyeceğim çünkü. bir de çocuklarımla aramdaki güçlü bir bağ olacak, ilerde annelerini anlayabilecekler. o yüzden kıymeti çok.

i̇çime dokunan yerleri evet çizerim. satırlarını çizdiğim kitabı kimseye vermem.

kitap okurken cümlelerin altını çizip o kitabı hediye etmek en güzel eylem. hediye ettiğiniz kişinin özel olması önemli burda. ondan da okurken istediği cümlelerin altını çizmesini isteyin. kim bilir belki aynı cümlelerin altını çizersiniz

benden sonra başkası okur o görmesin diye cizmemek

bir de altını çizdikten sonra o kitabı sevdiğin birine hediye etmek var. acılarını gorebiliyor,seni daha iyi tanıyabiliyor. muazzam bir detay bence

kendini bulur insan o cümlelerde. ya çok beğenmiştir ya yaşamıştır

yapılmasını yanlış ve gereksiz bulduğum davranış. sadece 1 cümlenin altının çizilmesiyle kitabın geneline haksızlık yapılmış gibi hissediyorum. ayrıca bizim jenerasyona hep kitapların temiz ve düzgün saklanması gerektiği aşılandı belki ondandır. yada 40 yılda bir kitap okuyup onu da milletin gözüne soka soka yapan gerizekalıların bol yaptığı bir davranış olduğundandır. bir şekilde bilinç altıma işlemiş işte yanlış olduğu.

çizerim hatta kisa notlar alirim bazen de o kitabı okurken yaşadığım ilginclikleri yazarim iki üç sene sonra açar bakarim o zamani hatırlarım bi soz vardir bazi günleri kurutup kitaplarin arasında saklayabilsek sanki ben onu yapmaya çalışıyorum el hasil kitaplarla yaşıyorum

biri vardı hayatımda yani ben onu hayatıma almıştım onun hayatında sadece arkadaki masada ağzını oynatan figüran olduğumu sonradan farkettim. benim için çok değerli olan en sevdigim yanımdan ayırmadığım kitabı( korkma ben varım)ı 3. kez altını çizerek o cümlelerde beni görsün bizi görsün kalp atışlarımı hissetsin diyerek okudum. sonra verdim ona kitabı hala okumamış. ben onun gözlerine bakarken gerçekten huzuru buluyordum ve fakat bazı şeylerin karşılığı bomboş oluyor. yani diyeceğim o ki sonrasında size saplanacak çizgileri ya çekmeyin ya da onlar hep sizde size özel kalsın

"sen tozlu bir kitabın her hangi bir sayfasında kimsenin fark etmediği ama benim altını çizdiğim bir cümlesin"

bisürü para vermişim kıyamam çizmeye.. ama telefona yazarım

vardır hatırlattığı bi acı yahutta bir aşkı. hiç olmadı kendisi vardır,yaşadıkları.

saçma,hiç bir kitabın altı çizilecek kadar değersiz olduğunu düşünmüyorum. cümleyi beğendiysen aklına dikiş gibi işlenir zaten

önceden çizemezdim. çizen insanlara da şaşırırdım nasıl kıyıyorlar kitaplarına diye. tüm yöntemleri denedim post-it yapıştırdım, alıntı defteri tuttum ama gel gör ki bende çizenlerin arasına girmekten kurtulamadım. bazen yamuk falan çizince içim gidiyor. ama güzel bir şey tavsiye ediyorum herkese. öyle canınız sıkıldığında alıyorsun eline bi kitap çizdiğin yerleri okuyorsun ve hissettiğin duygularda yalnız olmadığı görüyorsun, birilerinin seninle bu hisleri paylaştığını görüyorsun, birilerinin senin hislerine senden daha iyi tercüman olduğunu görüyorsun. i̇yi ki kitaplar var.

kıyamıyorum kii

çok denedim sanki içimden parça gidiyor kıyamıyorum onu başla bi yere not almak acaib zevk veriyor bana

bi kitapta altı çizili cümlelerim varsa o kitabı tanidigim birine vermeye çekiniyorum. sanki o an yaşadığım duyguları başkaları ile paylasiyormusum gibi geliyor.. ama gidip bir sahafciya verebiliyorum. yabancı birilerinin benim hissettiklerini okumasını istiyorum. aynı şekilde sahafçılardan da kitaplar alırım ve altı çizili yerler üzerine baya düşünürüm.. su an oğuz atay'in tutunamayanlar kitabını okuyorum ve altı çizili olan bir suru yer var adam nasıl yazmış böyle şeyleri kitabı okudukça tekrar tekrar aşık oluyorum kitaba ve yazara..

ben sevdiğim cümlelerin altını çiziyorum ama o kitabı başkası ödünç istediğinde vermek sanki özelimi paylaşıyorum gibi hissettirir berbat hissettirir.

aklım çiziyor galiba. bazen bir kelimesine takılır ve aklımdan milyon kez söylerim ya da o repliği farklı ortam ve duygularla milyon kere kafamdan çekerim. fragman klip film ne derseniz artık. bu şey şarkılarda da geçerli olur. müziğe kendimi kaptırdığım vakit ona uygun film çekerim, klip yönetirim falan filan. acaba benim gibi olanlar var mıdır burda?

kimselere kitap vermememin yegane nedenidir. gider sıfırını alırım yine de vermem kütüphanemden. çünkü okuduğu kitap sadece kitap olmaktan çıkmış, benim tamamen saf düşüncelerimi de içermeye başlamıştır.

kitabı başkası okuyunca 'buralara dikkat et mal' anlamına gelir.

her ne kadar çizmek istesem de kitaba olan sevgi ve saygımdan çizemiyorum, kıyamıyorum kitaba. bana hitap eden kısımları deftere yazarak ikna ediyorum kendimi...

ben kolumu çizerim kitabımı çizmem kıtaplarım benim için öz kardeşim gibidir altını niye çiziyim bir sözü begenmissem zaten onu aklımda tutarım ben.

post-it diye bir şey var kardeş. siyahını henüz bulamadım gerçi, fosforlu fosforlu sinirimi bozuyorlar.

küçük bir not defterim var beğendiğim yerleri yazdığım.kıyamam ben kitabıma.

seninle daha mutlu olurdum bunu elbette biliyorum ama bildiğim ve hayatıma kattığım bir gerçek vardır benim olmayınca olmuyor. altını çizdiğim ve aklımda kalan en özel cumleler

saygısızdır. kendisinden başka kişilerin de kitabı okuyabileceği ihtimalini düşünmez. ama öncelikle kitaba saygısızlıktır.

ben üstünü ciziyom

ben kıyamıyorum

en sevdiğim ve hoşuma giden birşeydir.